Εντάξει οκ, η αυτό βελτίωση, η προσπάθεια η εξέλιξη δεν σταματάει ποτέ δεν μπαίνει σε χρονοδιαγράμματα για μένα. Τα 3 χρόνια δεν πάνε χαμένα. Άλλοι παλεύουν δεκαετίες κ πάλι δεν παίρνουν αυτα που τους αναλογούν. Οπότε σε συνδυασμό με τον Καζαντζάκη που αγαπώ, πιο απλοποιημένα keep walking που έλεγε κ η διαφήμιση κάποτε κ τίποτα δεν πάει χαμένο.
6.4.2024 | 02:45
Απελπισία
Για πολλά χρόνια θεωρούσα πως ο μοναδικός άνθρωπος ο οποίος έχει την πλήρη ευθύνη για την ποιότητα της ζωής του και κατά πόσο είναι γνήσια ευτυχισμένος, είναι ο ίδιος ο εαυτός μου. Αυτό που λένε δηλαδή "κάνε την αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο" , το γνωστό απόφθεγμα του Καζαντζάκη "Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω" , το "Κάνε την διαφορά" και χιλιάδες άλλα αποφθέγματα, γνωμικά, παροιμίες και life coach μαθήματα περί αυτοβελτίωσης και αυτό-ψυχοθεραπείας. Από το 2021 έκανα ό,τι μα ό,τι προσπάθειες μπορείτε να φανταστείτε προκειμένου να γίνω κυριολεκτικά η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου: έκανα δίαιτα και ξεκίνησα γυμναστήριο με αποτέλεσμα να μεταμορφώσω πλήρως το σώμα μου από υπέρβαρος με τριψήφιο αριθμό κιλών σε όχι απλά average αλλά fit, απέκτησα εξειδίκευση και πήγα σε πολλά σεμινάρια για ενδυνάμωση του βιογραφικού μου κάνοντας ό,τι δουλειές παρουσιαζόταν μπροστά μου χωρίς την ελάχιστη διαμαρτυρία ή γκρίνια, έμαθα 2 ξένες γλώσσες (πριν δεν είχα πιστοποίηση για τα Αγγλικά) , πήρα επαγγελματικό δίπλωμα Ι.Χ., γράφτηκα σε διάφορους συλλόγους για εθελοντισμό, υπόμεινα στωϊκά χίλια δυό πράματα επειδή έλεγα συνέχεια από μέσα μου σαν mantra "υπομονή, αυτό δεν είναι το τέλος της διαδρομής ή του ταξιδιού, απλά η αφετηρία του". Πέρασα έτσι 3 χρόνια σκληραγώγησης τόσο σωματικής όσο (κυρίως) πνευματικής. Και που κατέληξα; Στο σημείο μηδέν, στο τίποτα. Το μόνο που άλλαξε (πέρα την αυτοεκτίμηση-αυτοπεποίθησή μου σχετικά με το εμφανισιακό κομμάτι) είναι συν 4-5 γραμμές σε ένα βιογραφικό το οποίο ναι μεν αρκεί (υπεραρκεί βασικά) για τις περισσότερες δουλειές που ζητάνε στις αγγελίες ευρέσεως εργασίας, αλλά δεν βρήκα κάποια εργασία να μπορώ όχι απλά να επιβιώνω αλλά και να ζω. Δηλαδή είτε έκανα όλες αυτές τις αλλαγές (που δεν τις έκανα φυσικά για επαγγελματικό λόγο μόνο αλλά το κυρίως έναυσμα ήταν αυτό) , είτε όχι, ένα και το αυτό. Απλά μπορώ ίσως να διεκδικήσω κάποιο πόστο σε κάποια θέση λίγο πιο υπεύθυνη από τον απλό υπάλληλο ένεκεν της εμπειρίας που συνέλεξα και αυτό (ας είμαστε ρεαλιστές, καλώς ή κακώς όλα με αριθμούς υπολογίζονται και συγκρίνονται) μεταφράζεται απλά ως ένα +50 μέχρι άντε +70 παραπάνω ευρώ. Δηλαδή 3 χρόνια προσπάθειας μεταφράζονται ως απλά ένα ποτάκι παραπάνω επειδή με την ακρίβεια πλέον 2 ποτά τόσο στοιχίζουν και αυτό όχι και στο πιο γνωστό μπαρ της όποιας μεγάλης πόλης. Δε ξέρω αν όταν έγραφαν τα αποφθέγματα αυτά το εννοούσαν περισσότερο ιδεαλιστικά πάντως σε πραγματικό, ρεαλιστικό επίπεδο, δυστυχώς άλλοι εξωτερικοί παράγοντες επηρεάζουν κατά κύριο λόγο (δε θα πω και 100% αλλά σίγουρα πάρα πολύ) την δικιά σου ευτυχία. Ούτε θέλω να γκρινιάξω για το πως μερικοί άνθρωποι απλά γεννήθηκαν τυχεροί και ανήκουν σε πλούσια οικογένεια ή για άλλους που απλά έτυχε να γνωρίσουν τα κατάλληλα άτομα και με την βοήθειά τους ανελίχθήκαν, ποτέ δεν υπήρξα τέτοιος άνθρωπος να ζηλεύω άλλους, υπάρχουν και άνθρωποι που δεν έχουν καν τα βασικά οπότε ας είναι όλοι καλά εκεί που βρίσκονται και με ό,τι μπορεί ο καθένας. Απλά το έγραψα για να το βγάλω από μέσα μου. Συμπερασματικά κατέληξα στο ότι το μόνο που μετράει είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και να λες "έκανα ό,τι μπορούσα, από εκεί και πέρα δεν εξαρτάται άλλο από μένα" και να το πιστεύεις αυτό, να μην υπάρχει μέσα σου η παραμικρή αμφιβολία. Μου έκαναν καλό όλες αυτές οι αλλαγές και ας μην είμαι εκεί που ήλπιζα πως θα κατέληγα να είμαι, 3 χρόνια πριν. Κλείνω την εξομολόγηση με κλισέ απόφθεγμα αλλά επειδή το πιστεύω απόλυτα θα το γράψω όπως και να έχει: Υγεία πάνω απ'όλα. Να είστε όλοι καλά.
11
