«Μεσόγειος – Πέρα από τη θάλασσα» είναι ο τίτλος της αναδρομικής έκθεσης του Αριστοτέλη Δήμιτσα που παρουσιάζουν το Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών Τσιχριτζή (ΙΕΤΤ) και η επιμελήτρια Λεωνή Περ. Θανασούλα από τις 15 έως τις 24 Φεβρουαρίου 2024. Τα εγκαίνια θα πραγματοποιηθούν την Πέμπτη 15 του μηνός, στις 19:00.

 

Ο Αριστοτέλης Δήμιτσας στα τριάντα χρόνια της εικαστικής του πορείας εντρυφεί στην ερμηνεία του ελληνικού μεσογειακού τοπίου, αιχμαλωτίζοντας την ιλαρότητα και την αρμονία του μέσα από την υλικότητα των φυσικών στοιχείων. Όψεις αγαπημένων τόπων όπως οι Σπέτσες, η Ύδρα, η Άνδρος, η Λήμνος και η Κρήτη και οι ιστορικές τους μνήμες γίνονται η αφορμή ισορροπημένων συνθέσεων που αποτελούνται από ρέουσες φόρμες. Αυτοδίδακτος τοπιογράφος, με κύριο εκφραστικό μέσο το χρώμα συνυφαίνει γαιώδεις χρωματισμούς με ένα σχεδόν ηγεμονικό -σε κάθε σύνθεση- μπλε πολλαπλών τόνων και αποχρώσεων, ανακαλώντας τη βιωματική του σχέση με τη θάλασσα.

 

Ο έντονος δυναμισμός του χρώματος καθιστά κυρίαρχο το ελληνικό φως που ακτινοβολεί ακόμη και σε σκούρες συνθέσεις. Μέσα από μια χαρακτηριστική απλότητα, με γλώσσα άλλοτε αφαιρετική, ναΐφ, εξπρεσσιονιστική ή άλλοτε γεωμετρική, αποδίδει μια ειρηνεύουσα στην ενδελέχειά της φύση, με ραδινή βλάστηση, συμβολιστική, μια πρόσκληση στην εσωτερικότητα. Η μόνη ανθρώπινη παρουσία είναι το βλέμμα του θεατή που δίνει νέα υπόσταση στα πάλλοντα φυσικά στοιχεία.

 

Στην αφαιρετική του προσέγγιση ακολουθεί τα καθαρά περιγράμματα, αποδίδοντας ταυτόχρονα ένα βασικό χαρακτηριστικό του μεσογειακού τοπίου. Με αδρές γραμμές και έντονη υλικότητα στο χρώμα επιτυγχάνει εκλεπτυσμένες σχέσεις ισορροπίας σε συνθέσεις που εκπέμπουν αισιοδοξία. Η απόδοση της φόρμας, των όγκων παίρνει τη μορφή κυμάτων, νερού σε κίνηση που οριακά ισορροπεί. Τα περισσότερα τοπία του μοιάζουν να είναι ιδωμένα από τη θάλασσα, από απόσταση, ή να καταλήγουν σε αυτή, τόποι μαγικοί, εικόνες ενός αδιάκοπου ταξιδευτή που με τον χρωστήρα του τους δίνει μια νέα υλική υπόσταση και εγγύτητα στον θεατή.

 

Η Μεσόγειος, γη και θάλασσα, γίνεται διαρκής προορισμός. Η ζωγραφική του Αρ. Δήμιτσα είτε εκφράζει τη νοσταλγία ενός θαλασσινού για τη στεριά, είτε βιωματικές του αναφορές σε αγαπημένα μέρη, μεταμορφώνει το μεσογειακό τοπίο σε έναν σύγχρονο locum amoenum, τόπο ιδεατό, ευχάριστο και ταυτόχρονα επίγειο και απτό.