Ο Mick Harvey δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Το όνομά του έχει συνδεθεί άρρηκτα με αυτό του Nick Cave και της PJ Harvey. Με τον Nick Cave πήγαιναν στο ίδιο ιδιωτικό σχολείο αρρένων. Γύρω στα 70s έφτιαξαν τους θρυλικούς Birthday Party και έπαιζαν διασκευές του Lou Reed, των Roxy Music και του David Bowie πριν το ρίξουν στο σκοτεινό, κατάμαυρο πανκ. Ο Harvey, που είναι πολυοργανίστας (παίζει πιάνο, κιθάρα, μπάσο και πλήκτρα), πρωταγωνιστούσε στην αυστραλέζικη σκηνή τη δεκαετία του '80, όταν έγινε το άνοιγμα και τα ανεξάρτητα συγκροτήματα της χώρας πέρασαν στην Ευρώπη. Μαζί με τον Cave, ξεκίνησε το 1983 τους Bad Seeds και έμεινε στην μπάντα 25 χρόνια, πριν αποχωρήσει οριστικά το 2009. Είναι γνωστός, επίσης, για τη συνεργασία του με την PJ Harvey τα τελευταία 12 χρόνια, από το άλμπουμ της «Το bring you my love». Παλιά, αρκετοί πίστευαν ότι ήταν συγγενείς – τελικά μας αποκάλυψε ότι έχουν μια μακρινή συγγένεια. Έχει έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα με αυτούς τους δύο καλλιτέχνες. Η τελευταία φορά ήταν πέρσι, με την PJ Harvey, στο πλαίσιο του «Six Demolition Project Tour». Η πρώτη φορά που ήρθε ήταν το 1982, οπότε έγιναν διάφορα που δεν θέλει να αποκαλύψει, παρά μόνο όταν αποφασίσει να γράψει την αυτοβιογραφία του.
Παράλληλα, όμως, με αυτές τις δραστηριότητες, βρήκε χρόνο να κυκλοφορήσει και 9 προσωπικές δουλειές, με πιο αξιομνημόνευτα τα δύο άλμπουμ με διασκευές σε τραγούδια του Serge Gainsbourg που έκανε στα μέσα της δεκαετίας του '90. Στα «Intoxicated Man» και «Pink Elephants» μετέφρασε στα αγγλικά όλους τους στίχους του σπουδαίου Γάλλου. Κι ενώ ήταν ένα ξεχασμένο πρότζεκτ, επέστρεψε σε αυτό πέρσι με το «Delirium Tremens» και φέτος με το «Intoxicated Women». Με αυτή την αφορμή εμφανίζεται απόψε στο Gagarin205 και, παρά τα φαινόμενα, δηλώνει: «Δεν έχω κάποια εμμονή με τον Gainsbourg, όπως γράφουν όλοι. Απλώς, με ενδιέφερε αρκετά ώστε να ασχοληθώ μαζί του. Κάποιες συναυλίες με έβαλαν στο τριπάκι να ηχογραφήσω περισσότερα κομμάτια του. Στο τέλος, η τόσο καθυστερημένη επιστροφή σε αυτό το πρότζεκτ και η δημιουργία δύο ακόμη άλμπουμ μού βγήκαν κάπως σαν πείσμα ή σαν αντίδραση. Το ευχαριστήθηκα πάντως».
— Θυμάσαι την πρώτη φορά που άκουσες τη μουσική του Gainsbourg;
Ήταν στο Βερολίνο, τη δεκαετία του '80. Βασικά, ήξερα ήδη κάποια κομμάτια, αλλά τότε άκουσα το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του και ξεκίνησα να τον μαθαίνω. Ένας Γάλλος φίλος μού έφτιαξε μια κασέτα.
— Έχεις κάποιο αγαπημένο κομμάτι;
Δεν έχω αγαπημένα κομμάτια ούτε γενικά, ούτε απ' όσα έχω κάνει με τον Nick Cave ή την PJ Harvey. Δεν λειτουργώ έτσι.
— Τι πιστεύεις γι' αυτόν;
Υποθέτω ότι ως άνθρωπος είναι λίγο παρεξηγημένος. Βασικά, δεν είμαι πολύ φαν της Gainsbarre περσόνας του, αλλά φαίνεται ότι ήταν κάτι που απασχολούσε πολύ κόσμο. Για μένα, ήταν μια απόπειρα που έκανε ο Gainsbourg σε μεγαλύτερη ηλικία, θέλοντας να τραβήξει την προσοχή του κοινού, όταν οι «παραδοσιακές» μέθοδοι, η μουσική του π.χ., δεν κατάφερναν να τονώσουν την καριέρα του. Ίσως αυτό ξεκίνησε μετά την εμπορική αποτυχία του άλμπουμ του «Melody Nelson», αλλά, και πάλι, αυτές είναι δικές μου εικασίες.
— Λείπουν τέτοιες προσωπικότητες από τη μουσική σήμερα;
Δεν είμαι σίγουρος αν μπορεί κάποιος να το δει έτσι. Ξεχωριστοί άνθρωποι με τόση πρωτοτυπία εμφανίζονται κάθε εποχή και, φυσικά, διαφέρουν από τους καλλιτέχνες που έχουν προηγηθεί – αυτή είναι η ουσία.
— Γιατί επέλεξες να μεταφράσεις τα τραγούδια; Ήταν δύσκολο;
Δεν ήταν τόσο δύσκολο, όσο χρονοβόρο. Πρέπει να επιμένεις, αλλά χρειάζεται καθαρό μυαλό για να βρίσκεις συνέχεια νέους τρόπους να συνθέσεις το παζλ. Μπορεί να μπλοκάρεις ή να βρεις έναν τρόπο να φτιάχνεις ρίμες που τελικά δεν λειτουργεί και να πρέπει να το πάρεις από την αρχή. Αυτήν τη φορά με βοήθησαν οι μεταφράσεις που υπήρχαν στο Διαδίκτυο, όπως και κάποιες εφαρμογές για μετάφραση που ανακάλυψα online. Με αυτό τον τρόπο μπόρεσα να φτιάξω πολλούς στίχους και να βρω λύσεις. Μετά τους πήγα σε έναν φίλο που μιλάει άπταιστα γαλλικά και τους ξαναδούλεψα. Λειτούργησα πολύ διαφορετικά απ' ό,τι όταν μετέφραζα 22 χρόνια πριν.
— Πώς είναι να δουλεύεις με την PJ Harvey; Συγκεκριμένα, αναφέρομαι στο τελευταίο της άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε μέσα σε ένα γυάλινο δωμάτιο.
Πάντοτε μαθαίνεις κάτι από αυτήν. Είναι μια εμπειρία. Την τελευταία φορά ήταν πολύ ασυνήθιστα, μια και ο κόσμος μας παρακολουθούσε καθώς γράφαμε μέσα σε αυτό τον ειδικό χώρο. Ήταν πολύ περίεργα. Δεν είμαι σίγουρος αν θα ξανάκανα κάτι παρόμοιο.
— Πώς νιώθεις με όσα συμβαίνουν με τον Τραμπ;
Παραμένω ήρεμος. Χρειάζεται να είσαι cool για να μην ξεφύγει η κατάσταση. Αν φρικάρεις, δεν θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις σωστά κάποιον σαν τον Τραμπ, πολύ περισσότερο αν κάνεις τρελά πράγματα.
— Σου λείπουν οι Bad Seeds;
Μπα, όχι. Νομίζω ότι τέλειωσα μια και καλή με αυτή την ιστορία. Δεν μου φαίνεται πολύ ελκυστικό το να επιστρέψω σε αυτή την κατάσταση. Να πω, βέβαια, ότι τα πάω πολύ καλά με όλους από το συγκρότημα – και με τον Νick μιλάμε ακόμη, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
— Πώς σου φάνηκε η Αθήνα την τελευταία φορά που ήρθες;
Η τελευταία φορά, νομίζω, ήταν με την Polly στο φεστιβάλ. Καλά ήταν. Πάντοτε μου αρέσει να έρχομαι στην Ελλάδα. Για να είμαι ειλικρινής, θα ήθελα να επισκεφτώ πιο πολλά νησιά και να γνωρίσω καλύτερα τη χώρα, αλλά είμαι ένας εργαζόμενος ταξιδιώτης και σιχαίνομαι να είμαι απλώς τουρίστας.
O Mick Harvey θα εμφανιστεί στις 31 Μαρτίου στο Gagarin205 (Λιοσίων 205), 21.00, με είσοδο 22 ευρώ.
- Facebook
- Twitter
- E-mail
0