ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
2.1.2021 | 20:16

σαν τον διάολο

Εχω εναν "πατέρα" που με εχει στην μπούκα και ειναι τοσο κακιασμένος και αργόσχολος που ούτε εργάζεται ούτε εξω βγαίνει ποτέ. Φίλους δεν εχει ή μιλα μονο στο τηλέφωνο κι έτσι απο το σπίτι δεν λείπει ούτε πεντε λεπτά την ημέρα(οταν βγει να παρει ψωμί και ΑΝ).Αυτό εχει ως αποτέλεσμα ολη την μέρα να τριγυρνά μεσα στο σπίτι,σε μια κουζίνα μα μασαμπουκώνει και μετα τουαλετα ειναι.Λοιπον,καθε μερα θα βρει κάτι για να φωνάξει. Δεν ξέρεις απο πού θα σου 'ρθει.Τον βρίσκω κυριολεκτικά παντού μπροστά μου ακόμη κι εκείνα τα ΔΎΟ λεπτα που θα βγω στο μπαλκονι να κανω ένα τσιγάρο, θα βγεί να αγναντέψει το υπερπέραν την ώρα ακριβως που θα ειμαι εγώ. Επίτηδες να το έκανε τοση επιτυχία στον συγχρονισμό δεν θα ειχε να με εκνευρίσει.Ακομη και το βραδυ στις 04.00 θα ειναι σε μια κουζίνα για φαΐ..Κυριολεκτικά μερα νύχτα πανω απο το κεφάλι μου και τώρα με την καραντίνα εχω απελπιστεί γιατί δεν εχω πού να πάω!!!!!Νιώθω οτι ειναι ο διάολος ο ίδιος που με κυνηγά μεσα στο σπίτι. Ακόμα και στην αλλαγή του χρόνου οταν ανέβηκα στην ταράτσα ΉΡΘΕ κι εκει με την γρουσουζιά του να μου το βγαλει ξινό. Ως αποτέλεσμα, εγω στενοχωριέμαι πολύ τοσο που δεν κανω τίποτα να προχωρήσω και να φυγω απο εδω μέσα ε-πι-τέ-λους ,να απαλλαγω επιτέλους απο αυτόν τον τσιμεντόλιθο που έχω στον σβέρκο μου και που δεν επέλεξα. Αλλος κανείς με το ιδιο πρόβλημα;;
12
 
 
 
 
σχόλια
Προς Αριάδνη,Δεν έχεις καταλάβει τι εννοώ. Όταν κάποιος είναι τοξικός σε συμπεριφορά, σε λόγια και σε πράξεις ανεξαρτήτως αν είναι σύντροφος ή γονιός, πρέπει να απομακρύνεται κανείς. Δεν εννοώ να εμμένει κάποιος σε μια κατάσταση προβληματική που κακοποιείται σωματικά ή ψυχολογικά. Όλοι έχουμε υπάρξει σε ένταση με τους γονείς μας και έχουμε παρεξηγηθεί όπως και εγώ. Δεν υπάρχουν οι τέλειες οικογένειες. Επειδή όμως οι γονείς είναι αίμα μας και δεν είναι ξένοι, καλό είναι να τους αγαπάμε και να τους σεβόμαστε. Να λύνουμε με ήρεμη συζήτηση τα όποια θέματά μας. Αν είναι κακοποιητικοί που θα ήταν μάλλον από μικρή ηλικία στα παιδιά τους, τότε καταλαβαίνω στο να μη θέλει κανείς να συμφιλιωθεί. Όσο για κακοποιητικό σύντροφο επειδή το έχω βιώσει μέσα στο πένθος, έφαγε σουτάρισμα επιτόπου.
Η κατάσταση που περιγράφει ο εξομολογουμενος δεν είναι απλώς μια παροδική ένταση στις σχέσεις του με τον πατέρα του ούτως ώστε να προσπαθήσει να τα ξαναβρεί μαζί του. Είναι μια μόνιμη κατάσταση. Ο μπαμπάς του έχει εξελιχθεί σε τοξικό για εκείνον πρόσωπο, επομένως το μόνο που έχει να κάνει είναι να απομακρυνθεί. Το θέμα δεν είναι να υπάρχουν τέλειες οικογένειες αλλά καλές οικογένειες. Το γεγονός ότι οι τελευταίες είναι λίγες είναι δείγμα παθογένειας της κοινωνίας, όχι αναγκαίο κακό. Δεν υπάρχει λόγος να το αντιμετωπίζουμε τους κακούς γονείς και τις προβληματικες οικογένειες ως κάτι φυσιολογικό που έλα μωρέ, δεν έγινε και κάτι, γονείς είναι, αίμα μας!
Φαντάζομαι θα είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο αυτό που περιγράφεις. Επειδή όμως είναι πατέρας σου, όσα στραβά και αν έχει, προσπάθησε να γεφυρώσεις όσο γίνεται τις σχέσεις σας. Εμένα ακριβώς το αντίθετο ήταν η ψυχούλα μου. Ο μπαμπάς μου ήταν πάντα ήπιων τόνων, διακριτικός, εργατικός και λιγόφαγος. Όλο του μπούκωνα το πιάτο για να φάει, γιατί ήταν πολύ αδύνατος. Δεν με έφερνε σε δύσκολη θέση, με στήριζε και με αγαπούσε πολύ.
Το καλό είναι να γίνεται μια προσπάθεια συμφιλίωσης. Αν από την άλλη τα πράματα δεν διορθώνονται, τότε να απομακρυνθεί και να ανεξαρτητοποιηθεί ο/η εξομολογούμενος/η. Αν εσένα σε ικανοποιεί Αριάδνη να τους βλέπεις ως ''εχθρούς'' σου, δικό σου το βίωμα οπότε δική σου και η απόφαση. Εγώ είχα έναν καλό πατέρα και μια καλή μητέρα. Ο αδερφός μου είναι τελείως διαφορετικός χαρακτήρας από εμένα. Είναι άδικος, εγωϊστής και σκληρόκαρδος. Ενώ οι γονείς μου του έδωσαν τα πάντα πήραν απλά αχαριστία και πίκρα. Ο μπαμπάς μου έφυγε πικραμένος από τη ζωή. Το άξιζαν αυτό οι γονείς μου; ΟΧΙ! Να πω πως κακοποιούταν και κακομεταχειριζόταν θα δικαιολογούσα τη συμπεριφορά του. Ως παράδειγμα, αναφέρω απλά κάτι από τη ζωή μου.
Κρίνεις εξ ιδίων τα αλλότρια. Επειδή έχεις στο μυαλό σου την περίπτωση του αδερφού σου που θεωρείς ότι ήταν άδικος και αχάριστος απέναντι στους γονείς σας, θεωρείς ότι όλοι πρέπει να κάνουν μια προσπάθεια συμφιλίωσης. Δεν είναι όμως όλοι οι γονείς σαν τους δικούς σου. Όταν τα παιδιά φτάνουν στο σημείο να έχουν τέτοια αισθήματα για τους γονείς τους σαν αυτά που που περιγράφει ο εξομολογουμενος, έχουν συνήθως πολύ σοβαρούς λόγους και δεν υπάρχουν περιθώρια συμφιλίωσης. Οι γονείς δεν είναι ένας φίλος ή ένας σύντροφος με τον οποίο τσακώθηκες και θα προσπαθήσεις να συμφιλιωθεις. Δεν μιλάμε για μια απλή διαφωνία ή έναν καβγά αλλά για πολύ βαθύτερες καταστάσεις. Και εν πάση περιπτώσει δεν υπάρχει υποχρέωση συμφιλίωσης απλώς και μόνο επειδή έχει ο άλλος την ιδιότητα του γονέα.
Αναρωτιέμαι αν η συγκεκριμένη εξομολόγηση είχε γραφτεί από μια γυναίκα και περιέγραφε τη συμβίωση της με τον σύντροφο της, θα έδινες την ίδια απάντηση; Ή μήπως με τους γονείς πρέπει πάντα να προσπαθούμε να τα βρούμε, έστω και αν αποδεικνύονται εξίσου τοξικοι με έναν τοξικό σύντροφο;
Κατανοώ και σέβομαι αυτό που λες για τον πατέρα σου και ειναι πολύ όμορφο να νιώθεις έτσι όμως δίνεις μια συμβουλή έχοντας καλές αναμνήσεις από τον δικό σουπατέρα και δυστυχώς είναι λίγο άστοχο το να λες να προσπαθήσει να γεφυρώσει τις σχέσεις τους γιατί ο εξ. Λέει ότι είναι ανυπόφορος και η αλήθεια είναι ότι όσο και να θέλεις όταν ο άλλος είναι σπαστικός και δεν προσπαθεί σαν μεγαλύτερος να τα βρει μαζί σου γιατί να το κάνεις εσύ;Εγώ έχασα τον πατέρα μου μου λείπουν κάποια πράγματα όμως σε γενικές γραμμές είχε πολλά στραβά και λάθη ασυγχώρητα...Το να λέμε ότι πατέρας είναι και αυτό από μόνο του πρέπει να σημαίνει άφεση αμαρτιών θαρρώ πως είναι λάθος,δεν είμαστε μικρά παιδάκια που τους γονείς ο.τι και αν κάνουν είναι οι σούπερ ήρωες...είμαστε μεγάλοι άνθρωποι και κρίνουμε σαν ενήλικες...Αγαπητή εξ προσπάθησε να ανεξαρτητοποιηθείς και να τον βλέπεις πιο σπάνια...θα δεις ότι θα είναι καλύτερες οι σχέσεις σας μετά...
Ναι εδώ τα ίδια.. Ένα σου λέω .όοοολη μέρα κάτι μασουλάει (είναι παχύσαρκος λόγω αυτού), το μεσημέρι κάθεται με τις ώρες και πίνει ασταμάτητα τσίπουρο(σιχαίνομαι το αλκοόλ!!!) ακούγοντας δημοτικά στη διαπασών ( στην Αθήνα μένει από τα 18 του!!) και από τις 4 μέχρι τις 7 (απόγευμα) κάθε μέρα χωρίς καμία εξαίρεση και τις 365 μέρες του χρόνου κοιμάται πολύ βαριά με δυνατό ροχαλητό!